وبلاگ شخصی ابوالفضل دانائی

به نام خدایی که حق و بر حق است!

لطفا این رو بخونید و انصافا اگر چیزی بلدید که من رو آروم‌تر کنه بهم بگید!!!

امروز اتفاق جالبی برای من افتاد. یک تصادف رانندگی داشتم که نسبتا شدید بود. البته شاید نشود عنوان شدید روی آن گذاشت. یک دوست عزیز زد به ماشین من. خدا را شکر که اتفاق جانی برای هیچکدام از ما نیافتاد و موتور ماشین‌ها هم به نظرم آسیب جدی ندیده‌اند.

خودم سریع زنگ زدم به پلیس و آدرس دادم. معتقد بودم که تصادف به گونه‌ای است که بهتر است زیر نظر کارشناس پلیس باشد و مصالحه‌ای نمی‌شود آن را رد کرد.

طوری که من ماجرا را دیدم اینطور بود:

طرف مقابل با سرعت بسیار زیادی به سمت ماشین من آمد و سرش توی گوشی بود. خیلی دیر ترمز گرفت و نسبتا محکم به درب عقبی خودروی من برخورد کرد. این در حالی بود که من از خیابان فرعی در سمت چپ این عکس (که نمی‌توانید ببینید) به همین خیابان داخل عکس پیچیده بودم. تصویر زیر را ببینید:

فکر می‌کنم برای هر انسانِ منصف و عاقلی بدیهی باشد که با توجه به قسمت آسیب‌دیده‌ی ماشین من، محل چرخ‌های دو ماشین، قسمت جلویی ماشین مقابل و محل آسیب‌دیدگی آن، هیچ توجیهی نمی‌توانیم برای این صحنه بیاوریم جز اینکه طرف مقابل با سرعت بسیار بالایی می‌آمده که نتوانسته ترمز بکند و این در حالی بوده که من عملا به خیابان وارد شده بودم!

و اما جناب افسر رانندگی‌ (علیه السلام!)، به علت اینکه من از فرعی وارد اصلی شده‌ام بنده را ۱۰۰ درصد مقصر اعلام کردند.

تمام زورم را زدم و با هر منطقی که بلد بودم به ایشان گفتم که حداقل عکس را ببینید! پس از بروز اکراه فراوان ایشان عکس را دیدند. البته پیش از اینکه تصویر را باز کنم گوشزد کردند: «من نظرمو عوض نمی‌کنم.»

و نظرشان را عوض نکردند. هم‌چنین به من گفتند که باید سطح آگاهی‌ات را بالا ببری. البته پس از اینکه دو-سه مورد از موارد آیین‌نامه‌ی رانندگی در دفاع از خودم بیان کردم؛ ایشان سکوت نمودند. به هر حال نظرشان را عوض نکردند؛ زیرا حرف مرد (مردِ نادان، جاهل، متعصب و احمق) یکی است.

ای کاش کمی فیزیک به افسرهای رانندگی یاد می‌دادند. فیزیک انسان را کمی از جهل نجات می‌دهد.