به نام خدایی که همین نزدیکی است

تصویری که در زیر مشاهده می‌کنید، ساختار شبکیه‌ی چشم است.. ارزش بررسی‌کردن دارد! البته رنگ‌بندی را جدی نگیرید؛ بیانگر رنگ واقعی نیست و برای مشخص‌کردن لایه‌های شبکیه اینگونه ترسیم شده است.

می‌دانستید که آدمی اول خودش را می‌بیند و بعدا جهان را؟

ساختار شبکیه‌ی چشم (تقریبا همه‌ی پستانداران)

به تصویر بالا نگاه کنید... لایه‌ی آبی در بخش جلوتری از چشم است و لایه‌ی قرمز آخر چشم قرار دارد. پس در ساده‌ترین تحلیل انتظار داریم که وقتی نور به چشم می‌رسد، آن را اول با لایه‌ی آبی، بعد با سبز و در آخر با قرمز ببینیم. اما برعکس است!

مراحل دیدن

  1. نور وارد چشم می‌شود.
  2. نور از لایه‌های آبی و سبز رد شده و به لایه‌ی قرمز برخورد می‌کند.
  3. لایه‌ی قرمز (گیرنده) نور را دریافت‌کرده و به پالس عصبی تبدیل می‌کند.
  4. لایه‌ی گیرنده پالس را به لایه‌ی سبز میدهد و لایه‌ی سبز تقریبا بدون هیچ پردازشی آن را به لایه‌ی آبی تحویل می‌دهد.
  5. لایه‌ی آبی پردازش‌های ابتدایی را انجام داده و اطلاعات را می‌فرستد به مغز برای پردازش بیشتر.

قرآن کریم
اینجاست که مغز آدمی سوت می‌کشد از اینکه قرآن کریم چرا بارها تاکید داشته که ممکن است شخصی چشم داشته باشد اما کور باشد... حتی مسیر عبور نور نشان می‌دهد که شما ابتدائا با عبور دادن آن (نور) از لایه‌های آبی و سبز آن را اندکی تغییر می‌دهید و سپس آن را روی لایه‌ی قرمز (تبدیل از نور به سیگنال عصبی) دریافت می‌کنید!
چه برسد به مراحل بعد که پردازش‌های مغزی است و دو مسیر عصبی بسیار مهم که یکی از لوب آکسپتال و دیگری از لوب تمپورال عبور می‌کنند در آن درگیرند... اینجاست که حتی اعمال پیشین، عادات و تکرارها می‌توانند در «درک بینایی» شما تاثیر داشته باشند...

به قول سعدی:

پرده برگیر که بیگانه خود این روی نبیند / تو بزرگی و در آیینه‌ی کوچک ننمایی!

منبع ۱: https://www.biointeractive.org/classroom-resources/threelayer-retina
منبع ۲: https://www.researchgate.net/publication/282601766_Spatio-temporal_saliency_detection_in_dynamic_scenes_using_color_and_texture_features